اطلاعات تقویم جهانگردی

Arc de Triomphe

 

( طاق پیروزی یا طاق نصرت ( به فرانسوی: (Arc de Triomphe)  بنایی است در پاریس واقع در میدان شارل دوگل و در انتهای غربی خیابان شانز الیزه. این بنا به افتخار سربازانی ساخته شده که در طول تاریخ و به ویژه در دوران حکومت ناپلئون جان خود را در راه فرانسه فدا کرده‌اند.

در دیوارهای داخلی و بر فراز این طاق نصرت نام فرماندهان نیروهای فرانسوی در این جنگ‌ها نقش بسته است. در زیر این بنا نیز مقبره یکی از سربازان گمنام جنگ جهانی اول واقع شده است. در پایین و در ضلع شرقی این بنا (به سمت شانزه لیزه) آتشی به یاد سرباز گمنام همواره شعله‌ور است که هر بعدازظهر طی مراسمی خاص با گاز طبیعی آتش آن را تجدید می‌کنند.

این بنا به عنوان مرکز محور تاریخی پاریس در نظر گرفته می‌شود. طاق پیروزی در سال ۱۸۰۶ توسط ژان-فرانسوا-ترز شالگرین طراحی شد. در طراحی این بنا اشکال زنان و مردان جوان فرانسوی به نمایش درآمد که با دست خالی در برابر سربازان آلمانی که سراپا زره‌پوش بودند در حال مبارزه هستند.

ارتفاع بنا ۴۹٫۵ متر، عرض آن ۴۵ متر و عمق این بنا ۲۲ متر است.

 

کولوسئوم یا کلوسیوم

 

کولوسئوم یا کلوسیوم (نام باستانی: Amphitheatrum Novum یا Amphitheatrum Flavium، به ایتالیایی: Colosseo، به لاتین: Colosseum) یک تماشاخانه در شهر رم در ایتالیا است. کولوسئوم بزرگترین تماشاخانه در امپراتوری روم بوده‌است. کولوسئوم ظرفیتی میان ۵۰۰۰۰ تا ۸۰۰۰۰ نفر و ۸۰ در ورودی داشته‌است. ساخت کولوسئوم توسط وسپاسیان بین سالهای ۶۹ تا ۷۰ میلادی پایه‌گذاری شد. پس از آن پسرش تیتوس در سال ۸۰ میلادی کار ساخت آن را در زمین‌های باتلاقی میان تپه‌های اسکوئیلین و کائلین تمام کرد. البته پس از او دومیتیان (برادر تیتوس) در کولوسئوم تغییراتی اعمال کرد. به عنوان اولین آمفی تئاتر دائمی در روم کامل کرد.

پلان این مجموعه به شکل بیضی با قطرهای ۱۸۸ متر و ۱۵۶ متر و زیر بنای ۶ جریب می‌باشد. ارتفاع آن حدود ۴۸ متر است. کف صحنه چوبی است و در زیر آن مجموعه‌ای از اتاق‌ها و گذرگاه‌ها برای عبور حیوانات وحشی و سایر تدارکات لازم جهت راه‌اندازی و اجرای نمایش قرار گرفته‌است. تعداد ۸۰ دیوار به عنوان تکیه‌گاه برای طاق‌های گنبدی شکل، گذرگاه‌ها، پلکان و ردیف‌های صندلی، روی صحنه قرار گرفته‌است. لبه بیرونی طاق‌های متوالی باعث اتصال طبقات مختلف و پلکان بین آن‌ها به یکدیگر شده‌است.

 

 

 

کنزرتهاوس برلین یک سالن کنسرت در برلین و خانه کنزرتهاوسورچستر برلین است. این بنا که در میدان ژاندارمن مارکت در منطقه میته مرکزی شهر قرار دارد، در ابتدا به عنوان یک تئاتر ساخته شد. در ابتدا از 1818 تا 1821 تحت نام Schauspielhaus برلین و سپس به عنوان Theatre am Gendarmenmarkt و Komodie فعالیت کرد. این سالن پس از جنگ جهانی دوم به سالن کنسرت تبدیل شد و نام آن در سال 1994 به سالن فعلی تغییر کرد. کنزرتاوسورچستر برلین ارکستر مقیم کنزرتاوس برلین است. سالن کنسرت همچنین هر تابستان میزبان جشنواره بین المللی ارکسترهای جوانان است.

 

 

 

تاج محل (به هندی: ताज महल) از پرآوازه‌ترین بناهای جهان و آرامگاه زیبا و باشکوهی است که در نزدیکی شهر آگرا و در ۲۰۰ کیلومتری جنوب دهلی پایتخت هندوستان واقع شده‌است و یکی از عجایب هفتگانه جدید دنیا به‌شمار می‌رود.^[۳] بر اساس کتاب نقش فارسی بر احجار هند، این بنا به دستور شاه جهان، پنجمین پادشاه گورکانی هند به خاطر یادبود همسر ایرانی‌اش بنام ارجمند بانو که در سال ۱۰۱۵ قمری یا ۱۰۴۰ شمسی در سفری جنگی به‌هنگام وضع حمل فوت کرد بنا شده است. خود شاه‌جهان نیز بعدتر در همان‌جا به خاک سپرده شد.^[۴]

معماری این ساختمان ترکیبی از معماری ایرانی و معماری گورکانی است و در ساخت آن ۲۰٬۰۰۰ هنرمند به رهبری معمار ایرانی، احمد لاهوری و برادرش حمید لاهوری شرکت داشته‌اند^[۵][۶] در برخی متون نیز از عیسی خان شیرازی و امانت خان شیرازی طغرانویس، نام برده شده‌است که گویا خوشنویسی کتیبه‌های در و دیوارهای تاج محل به امانت خان واگذار شده بوده‌است.^[۷]

آغاز ساخت تاج محل سال ۱۶۳۲ میلادی (۱۰۴۲ خورشیدی) بوده و در سال ۱۶۴۷ میلادی (۱۰۵۷ خورشیدی) تکمیل شده‌است.^[۸] برای ساخت این بنا در زمان خود ۳۲ میلیون روپیه هزینه شده است. این مبلغ امروزه برابر با ۵۲٫۸ میلیارد روپیه هند و ۸۲۷ میلیون دلار آمریکاست. تاج محل در سال ۱۹۸۳ در لیست میراث جهانی یونسکو با عنوان «جواهر هنر اسلامی در هند و یکی از شاهکارهای تحسین شده میراث جهانی» به ثبت رسید.^[۹]

 

 

 

برج ایفل (به فرانسوی: Tour Eiffel ( شنیدن) برجی فلزی در میدان شان دو مارس و در کنار رود سن واقع در شهر پاریس است. برج ایفل که زمانی بلندترین سازهٔ جهان شناخته می‌شد، امروزه به عنوان نماد فرانسه شناخته می‌شود، پربازدیدترین بنای جهان و یکی از شناخته‌شده‌ترین بناها در جهان است.

ساخت برج ایفل دو سال و دو ماه طول کشید. ۸۵۰ نفر در ساخت آن کار کرده‌اند. این برج از ۱۸ هزار و ۳۸ قطعه ساخته شده‌است و برای اتصال آن‌ها از ۲ و نیم میلیون پیچ مهره و میخ پرچ استفاده شده‌است. ارتفاع برج ۳۲۴ متر است که در زمان خود مرتفع‌ترین برج جهان بوده‌است. وزن برج ایفل بیش از ۱۰ هزار تن است که ۷ هزار و ۳۰۰ تن آن فولاد است.

برج ایفل به وسیله ۳۳۶ پروژکتور نورپردازی شده‌است و ۲۰ هزار نور نقطه‌ای در شب این برج را به درخشش درمی‌آورد^[۹] که این نورها از ۸۰ کیلومتری قابل مشاهده هستند. در سال ۱۸۸۹ به وسیله ۱۰ هزار لامپ گازی نورپردازی شد از سال ۱۹۸۵ تا کنون با نور طلایی نورپردازی شده‌است.^[۱۰]

 

 

 

تندیس مسیح منجی (به پرتغالی: Cristo Redentor) در مرکز شهر ایالت ریودوژانیرو، یکی از ایالات 27 گانه کشور برزیل واقع شده و از آن جا که بزرگ ترین تندیس مذهبی و به ویژه بزرگ ترین مجسمه از حضرت عیسی مسیح در جهان است، سالانه گردشگران داخلی و خارجی بسیاری را روانه این منطقه می کند. مجسمه مسیح (Christ the Redeemer) در واقع تندیسی از یک مرد بلند قامت است که ایستاده و دستان آن کاملا باز است، این حالت ایستادن حضرت مسیح را می توان این گونه تعبیر کرد که گویی آماده به آغوش کشیدن همه مردم جهان بوده و می خواهد همگان را مورد لطف و مرحمت خود قرار دهد. مجسمه مسیح بر روی قله‌ 700 متری کوه کورکووادو در شهر ریودوژانیرو واقع شده و توسط مجسمه‌ ساز معروف فرانسوی – لهستانی (پل لندوفسکی)، به سبک معماری آرت دکو ساخته شده است. خوب است بدانید که این مجسمه به عنوان بزرگ ترین مجسمه ساخته شده به سبک معماری ذکر شده در جهان شناخته می شود.

جنس مجسمه از بتن بوده و روی آن با سنگ صابون (نام سنگ صابون به خاطر نرمی و صابونی بودن جنس آن است) پوشانده شده است. همان طور که پیشتر نیز اشاره کردیم مجسمه مسیح پنجمین مجسمه بزرگ جهان می باشد که حدود 30 متر (بدون در نظر گرفتن پایه 8 متری آن) ارتفاع داشته و عرض دستان آن نیز که کاملا باز است، تقریبا 28 متر طول دارد. لازم به ذکر است این مجسمه غول پیکر دارای وزنی در حدود 625 تن می باشد. ایده ساخت مجسمه مسیح منجی در سال 1850 میلادی توسط یک کشیش کاتولیک مطرح شده و در سال 1921 میلادی نیز مراحل ساخت آن آغاز شد. فرآیند ساخت این مجسمه حدود 9 سال به طول انجامید و سرانجام در سال 1930 میلادی تکمیل شد.

 

 

 

 

موزه ب‌ام‌و یا موزه بی‌ام‌دبلیو (به آلمانی: BMW Museum) یک موزه خودرو از پیشینهٔ ب‌ام‌و است که نزدیک المپیاپارک در مونیخ قرار دارد. این موزه در ۱۹۷۳ اندکی پس از بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۷۲ گشایش یافت و از ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ دچار بازسازی و دگرگونی شد تا اینکه در ۲۱ ژوئن ۲۰۰۸ بازگشایی شد.

این موزه سالانه ۲۵۰ هزار تن بازدیدکننده دارد.

در موزهٔ ب‌ام‌و می‌توان پیشرفت فناوری این کمپانی را در گذر زمان دید. در این موزه انواع توربین، موتور خودرو، خودرو، موتورسیکلت و هواپیما به نمایش درآمده است. همچنین طراحی مفهومی و طرح‌هایی که برای ۲۰ سال آینده در نظر گرفته شده‌است نیز اینجا به نمایش درآمده است.

سازهٔ این موزه به کاسهٔ نقره ای^[۱] یا پاتیل سفید مشهور است. سازه نقره ای رنگ است و معماری آینده نگرانه دارد. طراح این موزه، استاد وینی، کارل شوآنزر بود. دایرهٔ نامنظم کف، قطر ۲۰ متر و دایرهٔ بام قطر ۴۰ متری دارد. هندسهٔ داخلی سازه به صورت مارپیچ است و در زیرزمین آن جایی برای نگهداری لباس است.

معمار این موزه، کارل شوآنزر در هنگام طراحی آن تلاش کرد تا شکل بیرونی موزه یادآور شکل تایر در ماشین‌های مسابقه باشد به همراه یک پارکینگ طبقاتی که شکل آن یادآور سرسیلندر بود.

 

 

 

 

مسجد حسن دوم یا مسجد حسن ثانی، مسجدی است در شهر کازابلانکا یا دارالبیضاء درمراکش یا مغرب اسلامی. این مسجد که به لحاظ وسعت پس از مسجد الحرام و مسجد النبی قرار دارد، در ساحل شهر کازابلانکا و بخشی از آن بر روی آب قرار دارد و با کمک‌های مردمی ساخته شده‌است. کارساخت مسجد حسن دوم در سال ۱۹۸۷ آغاز و در سال ۱۹۹۳ به پایان رسید تا به مناسبت شصتمین سال تولد حسن دوم پادشاه مراکش افتتاح شود.

این مسجد بلندترین ساختمان مسجد در جهان محسوب می‌شود که ارتفاع مناره‌های آن به ۲۱۰ متر می‌رسد و با داشتن ۲۰ هزار متر مربع وسعت بزرگ‌ترین مسجد جهان پس از مسجد الحرام و مسجد النبی به‌شمار می‌رود. شبستان اصلی مسجد مسجد گنجایش ۲۵ هزار نفر را داشته و هشتاد هزار نفر می‌توانند در صحن خارجی آن نماز بخوانند. همچنین در ساخت این مسجد از ۵۶۰ هزار سنگ استفاده شده‌است.^[۱]مناره اذان آن به سبک أندلسی است و ارتفاع ۲۱۰ متر و مرتفع‌ترین بنای اسلامی است،این مسجد، سمبل مغرب نیز به حساب می‌آید.

کار ساخت این مسجد از ۱۲ ژوئیه ۱۹۸۶ آغاز شد و قرار بود ساخت آن برای شصتمین زادروز حسن ثانی پادشاه مغرب در سال ۱۹۸۹ به پایان برسد. اما این مسجد ۳۰ اوت ۱۹۹۳ افتتاح شد.^[۲]

میشل پینسیو، معمار فرانسوی طراحی و معماری این مسجد را برعهده داشت است. گرانیت، گچ، مرمر، چوب و مواد دیگری از سراسر مغرب برای ساخت این مسجد به کار رفته‌است، اما برخی از ستون‌های گرانیتی و چلچراغ‌های شیشه‌ای از ایتالیا وارد شده‌است. شش هزار هنرمند سنتی مغرب پنج سال برای تبدیل این مواد خام به موزائیک‌های بسیار زیبا، سنگ‌های فوق‌العاده و سطح و کف مرمرین، گچکاری‌های هنرمندانه و سقف‌های چوبی نقاشی شده زمان صرف کرده‌اند. در ساخت این مسجد ۲۵۰۰ معمار و ۱۰۰۰۰ کارگر حرفه‌ای در طول ۶ سال به صورت شبانه‌روزی کار کرده‌اند.^[۳]

 

 

 

کلیسای جامع سن باسیل (روسی: Собор Василия Блаженного)، یک کلیسای جامع در میدان سرخ، مسکو روسیه است که به دستور ایوان مخوف و به یادبود فتح کازان و آستراخان بنا شد و در زمان تأسیس، مرتفع‌ترین سازه شهر مسکو محسوب می‌گردید.^[۳] این کلیسا در مرکز شهر مسکو قرار داشت و بلندترین بنای اروپا تا سال ۱۶۰۰ میلادی و تا پیش از بنای برج ناقوس بزرگ ایوان، مرتفع‌ترین سازه مسکو بود به‌شمار می‌رفت.^[۴]

سازه اصلی «کلیسای تثلیث» و بعدها «کلیسای جامع تثلیث» است که هشت کلیسای دیگر دور آن هستند و کلیسای دهم نیز در سال ۱۵۸۸ ساخته شد. در سده‌های ۱۶ و ۱۷ این کلیسا، در میان مردم به عنوان تمثیل (ادبیات) معبد اورشلیم شناخته می‌شد و در یکشنبه نخل، با حضور تزار، مراسم گردهمایی ویژه این روز برگزار می‌گردید.^[۵]

این بنا در سال ۱۹۲۹ میلادی، در راستای سکولاریزاسیون به‌طور کامل تبدیل به موزه شد. از سال ۱۹۹۰ این بنا به همراه کاخ کرملین و میدان سرخ به عنوان یکی از میراث‌های جهانی یونسکو شناخته شد.^[۶]

گفته می‌شود ایوان مخوف، چنان تحت تأثیر معماری این کلیسا قرار گرفت که دستور داد تا چشم‌های معمار آن، پوستنیک یاکلووف را کور کنند تا دیگر نتواند بنایی به این زیبایی طراحی کند، تا روزی رقیب این سازه نگردد.^[۷]

 

 

 

 

بیگ بِن (به انگلیسی: Big Ben) بزرگ‌ترین و معروف‌ترین برج ساعت جهان است که در شهر لندن واقع است.

برج ساعت که در ضلع شمال شرقی ساختمان پارلمان انگلستان قرار دارد، به نام بیگ بن یا ساعت بیگ بن، شهرت جهانی دارد. بیگ بن، نام زنگ بزرگ سیزده تنی است که در داخل برج قرار دارد و سر هر ساعت، نیم ساعت و ربع ساعت به صدا در می‌آید. برج ساعت بیگ بن، در بریتانیا، رسماً به نام «برج سنت استفان کاخ وست‌مینستر»، شناخته می‌شد. برجی که بیگ بن بر روی آن قرار دارد تا سال ۲۰۱۲ همچنین برج ساعت (Clock Tower) نیز خوانده می‌شد ولی در آن سال به مناسبت شصتمین سالگرد تاجگذاری ملکه الیزابت دوم به برج الیزابت (Elizabeth Tower) تغییر نام داده شد.

این ساعت روز ۲۱ اوت ۲۰۱۷ به مدت حدود ۴ سال برای تعمیر خاموش شد و بعد از تعمیر و بازسازی و افزودن صداهای جدید قرار است تا سال ۲۰۲۱ دوباره نصب شود.

 

 

 

 

برج کج پیزا (به ایتالیایی: Torre pendente di Pisa) در شهر پیزا در ناحیهٔ توسکانی ایتالیا با اینکه تنها برج کج جهان نیست، ولی از شناخته‌شده‌ترین آنها است. این برج ۵۶٫۷۰ متر بلندی و ۱۴۵۰۰ تن جرم دارد.^[۱] این برج، نشان اصلی شهر پیزا است و در ۱۹۸۷ نیز در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد.

در سدهٔ ۱۲ (میلادی) مردم شهر پیزا تصمیم گرفتند کلیسای آنها برجی داشته باشد که برج سینت مارک را تحت تأثیر قرار دهد. گفته می‌شود در آن دوره، ثروتمندان ایتالیا و طبقهٔ اشراف برای رقابت با یکدیگر، سرشناس‌ترین هنرمندان و معماران را مأمور ساختن شاهکارهای معماری می‌کردند.

ساخت این برج در دورهٔ رنسانس در ۹ اوت ۱۱۷۳ آغاز شد.^[۲] پس از آن که پایه‌های بنا حفر شدند معماری کارآزموده به نام دیوتیسالوی که مسئول ساختمان این برج بود نخستین سنگ آن را بنا نهاد. اما چند سال پس از آغاز ساخت آن، هنگامی که تنها سه طبقه پایینی آن به پایان رسیده بود و پیش از آنکه بلندی برج به ۱۲ متر برسد خمیدگی برج به سوی جنوب‌شرقی نشان داده شده بود. پس از آن ساخت این برج به مدت ۱۰۰ سال متوقف شد.

در سال ۱۲۳۴ از معمار دیگری به نام بونانو پیزانو خواسته شد تا ساختمان برج را به پایان برساند.^[۳] او چهارمین سقف بنا را به پایان رساند و آن را نیمه تمام گذارد و چهار طبقهٔ بعدی آن با همان تمایل به خمیدگی به پایان رسیدند. سپس معمار دیگری، رشته کار را بدست گرفت و طبقات پنجم و ششم را تمام کرد. اما پایهٔ اصلی همچنان منحرف می‌شد. مهندسین آن زمان برای آنکه بتوانند کجی برج را درست کنند یک طرف از طبقات آن را از طرف دیگر بلندتر ساختند اما برج به طرف دیگر خم شد. در سال ۱۲۸۴ (میلادی) ساخت برج دوباره متوقف شد.

در سال ۱۳۵۰ (میلادی) پس از ۱۷۶ سال، ساختمان برج به بلندی ۵۶٫۷۰ متر با تعداد ۷ ناقوس در بالای آن با وزن بیش از ۲۹ تن، پایان یافت. از آن زمان تا نزدیک ۷۵۰ سال بعد، بر انحراف این برج افزوده شده و تا ۲/۴ متر از خط اصلی خود انحراف پیدا کرد. ۳۰ سانتیمتر این کجی، مربوط به ۱۰۰ سال اخیر است. این برج هر سال ۲٫۵ سانتیمتر به سمت زمین کج می‌شد و گفته می‌شد که احتمالاً تا دههٔ ۲۰۸۰ (میلادی) سقوط خواهد کرد.

 

 

 

برج خلیفه یا برج دبی (به عربی: برج خليفة) آسمان‌خراشی در شهر دبی امارات متحدهٔ عربی است. این برج با ۱۶۳ طبقهٔ قابل استفاده و ۸۲۸ متر بلندی، هم‌اکنون بلندترین سازه و آسمان‌خراش ساخته شده به دست انسان است. ساخت این برج، از ژانویهٔ ۲۰۰۴ آغاز شد و در روز چهارم ژانویهٔ ۲۰۱۰ گشایش یافت.

برج خلیفه در ابتدا با نام «برج دبی» شناخته می‌شد اما در روز افتتاحیه توسط محمد بن راشد آل مکتوم، نام آن به افتخار حاکم امارات، خلیفه بن زاید آل نهیان، به «برج خلیفه» تغییر کرد.

برج خلیفه دارای بیش از هزار واحد آپارتمان، ۴۹ طبقه اداری، ۴ استخر و یک کتابخانه مخصوص ساکنان است. همچنین هتل آرمانی با ۱۶۰ اتاق به طراحی جورجیو آرمانی در طبقات اولیهٔ برج واقع است.

طراحی این برج اثر شرکت آمریکایی اسکیدمور، اوینگز، مریل (SOM) و ادرین اسمیت با الهام از معماری اسلامی، طبیعت صحرا و گل هایمنوکالیس است.^[۱]

نمای برج خلیفه از ۲۴٬۳۴۸ قطعه شیشه تشکیل شده‌است که جمعاً مساحتی برابر با ۱۲۰۰۰۰ متر مربع دارد. تمیز کردن این تعداد نمای شیشه‌ای به‌صورت افقی است که از طریق شیارهای موجود در طبقات ۴۰٬۷۳ و۱۰۹ انجام می‌شود. مدت زمان انجام این پروسه، ۲ الی ۳ ماه طول می‌کشد. در هر یک از این شیارها کابل‌های سنگینی وجود دارند که مخزن ۱۵۰۰ کیلوگرمی را حمل می‌کنند که این جابجایی به صورت افقی و عمودی است.